خدايا شكرت كه غم را آفريدي ، درد را آفريدي ، دلتنگي را آفريدي ، اشك را آفريدي چرا كه اگر هميشه مي خنديدم و شاد بودم تو را از خاطر مي بردم اين واقعيت است ؛ من انقدر نمك نشناس هستم كه تنها تو را در غم هايم صدا مي كنم چرا كه شانه هايم توان تحملشان را ندارد
ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اين وبلاك فقط به عشق بكس خمه ساخته شده و بس
اطلاعات کاربری
:-Dلینک دوستان
آرشیو
نظرسنجی
نظر شما در مورد اين وبلاك جيست؟
نظر شما در مورد اين وبلاك جيست؟
آمار سایت